Wat is mijn Plek?
Ik was niet meer op mijn plek. Na 15 jaar had ik andere keuzes te maken, om weer terug te komen bij wie ik ben, wat ik echt belangrijk vind en waar ik echt blij van word.
Sinds juni dit jaar werk ik, in een woonvoorziening voor mensen met Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH). Vanaf dag één heb ik het naar mijn zin: prettige organisatie, leuke woonvoorziening, fijne collega’s en heel bijzondere bewoners. Met een aantal had ik direct een heel leuke klik, en met aantal had ik, net als zij, iets meer tijd nodig. Ik voelde mij direct helemaal op mijn plek, en je begrijpt: dat is voor mij best belangrijk. Ik kon helemaal mezelf zijn, lachen, grapjes maken en natuurlijk hard werken.
Met een van de bewoners had ik vanaf dag één een klik. Ik mocht van alles vragen, hij begreep mijn humor, moest hard om mij lachen en we konden ook serieus praten samen. Ik durfde te laten zien dat ik nog niet alles wist en hij hielp me als ik dat vroeg.
Ik ben aangenomen als begeleider. In die functie ben je voor een aantal bewoners verantwoordelijk. Na 2 ½ maand veranderde mijn privésituatie, waardoor ik het verzoek heb gedaan om een stapje terug te mogen doen, naar de functie van assistent-begeleider. Na overleg gaan we dat per medio november realiseren.
Woensdag, tijdens mijn dienst, kwam ik die ene bewoner tegen op de gang. Terwijl we in gesprek waren, keek hij weg naar het informatiebord en begon iets te lezen. Ik legde mijn hand op het A4’tje, keek hem een beetje boos aan en zei : ‘Hee meneer, ik dacht dat wij in gesprek waren!’ Waarop hij antwoordde: ‘Een begeleider mag niet zo kijken.’ Ik begon te lachen en vertelde hem dat ik toch nog maar een maand begeleider zou zijn, en hield even in voordat ik nog meer wilde zeggen…
Zijn blik veranderde. Zijn ogen werden rood, en heel triest keek hij mij aan toen er een traan over zijn wang rolde. En net te laat voegde ik toe ‘… of ik als assistent-begeleider wél boos mag kijken’?
Mensen komen en gaan in je leven. Soms is dat fijn en soms ook heel verdrietig. Soms zou je zo graag in verbinding willen blijven, en soms wil je een feestje vieren als iemand je leven verlaat.
Soms ben je helemaal op je plek, met en bij iemand, en kun je helemaal jezelf zijn. En soms verlaat je jezelf en ervaar je allerlei onhebbelijkheden die je geen plek kan geven.
Misschien herken je het wel: dat je van je plek af gaat om een andere te pleasen? Dat je van je plek af gaat om jezelf te pleasen? Onhandig gedrag waar niemand beter van wordt.
Hoe is dat bij jou, hoe ervaar jij je plek? Neem jij je plek? Of twijfel je?
Heb jij ook een vraag over je plek?
Vooral bij vragen die je al langer bezighouden en waar je al van alles aan hebt proberen te doen, en waar je op de een of andere manier niet heel veel verder mee komt, kan een opstellingen uitkomst bieden. Niet dat er per se altijd een concrete oplossing uit een opstelling naar voren komt en er kan wel een nieuw inzicht ontstaan. Inzicht op basis waarvan je actie kunt ondernemen… of niet.
Maandelijks geeft Wat is mijn Plek? Workshops Familieopstelling in De Nieuwe Lente te Heemstede. Kijk op de agenda voor dat of voor meer informatie mail Linda
Comments are closed.